Dag 2: Paihia - Cape Reinga
Blijf op de hoogte en volg Simone
31 Januari 2018 | Nieuw Zeeland, Paihia
Helloo,
Vandaag vroeg de veren uit wat de bus richting Cape Reinga vertrok om 7.15. De dag begon al goed want terwijl we nog in het dorp waren ging de bus kapot en moesten we even op een nieuwe bus wachten. Half uurtje later vertrokken we met een nieuwe bus naar de richting van Cape Reinga met wat verschillende tussen stops. Via allemaal kleine dorpjes gereden en af en toe gestopt voor wat koffie en de nodige plaspauzes. Al deze kleine dorpjes bestaan uit niet meer dan max 2 straten met een tiental huizen.
Onze eerste grote stop was Manginanginmkuma, hier hadden ze een rondje op houten gebouwd rond een aantal bomen, die dan weer 800 jaar oud moeten zijn. Dit rondje duurde wel geteld 5 minuten en was niet erg spectaculair dus snel de bus weer in en door.
De volgende stop was denk wel de leukste van de dag want we gingen richting de duinen, wat betekent dat we gingen sandboarden. Nu hebben ze voor komende dagen storm opgegeven dus de bewolking en sterke wind was vandaag zeker aanwezig. Nadat we de duinen in waren gereden en een redelijk rustig plekje hadden gevonden, moest iedereen op blote voeten. Achter in de bus lagen allemaal (sand)boards. Toen begon het toch beetje te kriebelen wat het was een aardig stijl stukje. Één lijn achter elkaar naar boven klauteren is normaal al zwaar, laat staan met windje erbij die jouw board steeds omhoog veegt maar uiteindelijk boven aangekomen. Mevrouw de buschauffeur heeft nog even een korte uitleg gedaan over hoe je op het board moet liggen, en dat je voeten de remmen zijn (wel zo handig om te weten). Na het een aantal keer bij anderen te hebben afgekeken was het de beurt aan mij. Eenmaal op het board was alle spanning weg en begon ik het zelfs nog leuk te vinden. Dus hop nog een keer omhoog klauteren en weer naar beneden roetsen.
Hierna (met een lading zand over het hele lichaam verdeelt) door naar de highlight van de trip. Cape Reinga; de plek waar de Tasman See en de Pacific Ocean bij elkaar komen. Nu was het helaas slecht weer dus was het niet even goed te zien. Maar je ziet eigenlijk twee wateren waarvan de golven tegenovergesteld gaan in elkaar opbotsen. Helaas hadden we hier (als tourist in grote touristen bus) maar een uur dus een korte wandeling zat er niet in. Wel nog een korte trip gemaakt naar de vuurtoren. Cape reinga is ook (bijna) het meest moordwestelijke puntje van nieuw zeeland. Maar door de harde wind en korte regenbui weinig zicht.
Hierna weer de bus in en naar de laatste grote stop namelijk 90 mile beach. Dit is een enorm strand die de Maori vroeger voor veel verschillende dingen gebruikten, van gevechten, vissen tot post vliegtuigen. Het strand zelf is gewoon één groot lang leeg strand, wat het wel een beetje tot een spectaculair zicht maakt. Leuk feitje is dat dit strand een officiele snelweg is, nee geen 4x4 nodig maar zeker wel aan te raden. Maar ook mevrouw de buschauffeur heeft het met onze mega bus ons er goed van af gebracht. Nog een ander weetje; het strand is maar 55 miles lang, dit was een berekeningsfoutje van de Maori (die de volgende reken som gebruikte; 3 dagen tocht te paard om het strand over te komen, gem 30 mikes per dag= 90 miles, maar de paarden liepen toch een stukje langzamer over het zand).
Hoppa de bus weer in en terug naar Paihia. De maagjes waren ondertussen ook weer gaan knorren, dus een kleine stop bij ‘de beste fish and chips shop van het noorder eiland’. En ik kan je vertellen dat dit zeker goed te eten was. In de bus opgegeten en uiteindelijk werden we om 7 uur weer afgezet bij het hostel. Gelijk de douche ingegaan om van die extra grammetjes zand af te komen. Omdat zo’n dag ondanks dat je veel in de bus best wat van je energie vraagt ben ik de rest van de avond lekker in mijn liggen hangen. Dit verhaaltje getypt en klaar gemaakt voor bed.
Helaas ga ik ookniets vande super blue moon zien vanaf hier want is enorm bewolkt.
Morgen ochtend nog even in Paihia en dan terug naar Auckland voor een nachtje.
Groetjes vanuit Paihia
Vandaag vroeg de veren uit wat de bus richting Cape Reinga vertrok om 7.15. De dag begon al goed want terwijl we nog in het dorp waren ging de bus kapot en moesten we even op een nieuwe bus wachten. Half uurtje later vertrokken we met een nieuwe bus naar de richting van Cape Reinga met wat verschillende tussen stops. Via allemaal kleine dorpjes gereden en af en toe gestopt voor wat koffie en de nodige plaspauzes. Al deze kleine dorpjes bestaan uit niet meer dan max 2 straten met een tiental huizen.
Onze eerste grote stop was Manginanginmkuma, hier hadden ze een rondje op houten gebouwd rond een aantal bomen, die dan weer 800 jaar oud moeten zijn. Dit rondje duurde wel geteld 5 minuten en was niet erg spectaculair dus snel de bus weer in en door.
De volgende stop was denk wel de leukste van de dag want we gingen richting de duinen, wat betekent dat we gingen sandboarden. Nu hebben ze voor komende dagen storm opgegeven dus de bewolking en sterke wind was vandaag zeker aanwezig. Nadat we de duinen in waren gereden en een redelijk rustig plekje hadden gevonden, moest iedereen op blote voeten. Achter in de bus lagen allemaal (sand)boards. Toen begon het toch beetje te kriebelen wat het was een aardig stijl stukje. Één lijn achter elkaar naar boven klauteren is normaal al zwaar, laat staan met windje erbij die jouw board steeds omhoog veegt maar uiteindelijk boven aangekomen. Mevrouw de buschauffeur heeft nog even een korte uitleg gedaan over hoe je op het board moet liggen, en dat je voeten de remmen zijn (wel zo handig om te weten). Na het een aantal keer bij anderen te hebben afgekeken was het de beurt aan mij. Eenmaal op het board was alle spanning weg en begon ik het zelfs nog leuk te vinden. Dus hop nog een keer omhoog klauteren en weer naar beneden roetsen.
Hierna (met een lading zand over het hele lichaam verdeelt) door naar de highlight van de trip. Cape Reinga; de plek waar de Tasman See en de Pacific Ocean bij elkaar komen. Nu was het helaas slecht weer dus was het niet even goed te zien. Maar je ziet eigenlijk twee wateren waarvan de golven tegenovergesteld gaan in elkaar opbotsen. Helaas hadden we hier (als tourist in grote touristen bus) maar een uur dus een korte wandeling zat er niet in. Wel nog een korte trip gemaakt naar de vuurtoren. Cape reinga is ook (bijna) het meest moordwestelijke puntje van nieuw zeeland. Maar door de harde wind en korte regenbui weinig zicht.
Hierna weer de bus in en naar de laatste grote stop namelijk 90 mile beach. Dit is een enorm strand die de Maori vroeger voor veel verschillende dingen gebruikten, van gevechten, vissen tot post vliegtuigen. Het strand zelf is gewoon één groot lang leeg strand, wat het wel een beetje tot een spectaculair zicht maakt. Leuk feitje is dat dit strand een officiele snelweg is, nee geen 4x4 nodig maar zeker wel aan te raden. Maar ook mevrouw de buschauffeur heeft het met onze mega bus ons er goed van af gebracht. Nog een ander weetje; het strand is maar 55 miles lang, dit was een berekeningsfoutje van de Maori (die de volgende reken som gebruikte; 3 dagen tocht te paard om het strand over te komen, gem 30 mikes per dag= 90 miles, maar de paarden liepen toch een stukje langzamer over het zand).
Hoppa de bus weer in en terug naar Paihia. De maagjes waren ondertussen ook weer gaan knorren, dus een kleine stop bij ‘de beste fish and chips shop van het noorder eiland’. En ik kan je vertellen dat dit zeker goed te eten was. In de bus opgegeten en uiteindelijk werden we om 7 uur weer afgezet bij het hostel. Gelijk de douche ingegaan om van die extra grammetjes zand af te komen. Omdat zo’n dag ondanks dat je veel in de bus best wat van je energie vraagt ben ik de rest van de avond lekker in mijn liggen hangen. Dit verhaaltje getypt en klaar gemaakt voor bed.
Helaas ga ik ookniets vande super blue moon zien vanaf hier want is enorm bewolkt.
Morgen ochtend nog even in Paihia en dan terug naar Auckland voor een nachtje.
Groetjes vanuit Paihia
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
